Porady

Nasze porady


Najistotniejszymi elementami, które określają styl szafy są jej fronty, a właściwie rodzaj i kolor wypełnienia drzwi szafy, z którego zostaną wykonane. Na wystrój pomieszczenia istotny wpływ ma duża, barwna powierzchnia frontów.

Kolory mogą być stonowane, przybierać barwny natury - liści, ziemi, piasku. Takie kolory wyciszają i uspokajają. Z kolei mocne i żywe kolory nadają wnętrzu wyrazistości i energii. Kolory można zestawiać i tworzyć z nich barwny patchwork.

Na wygląd frontów wpływają nie tylko kolory, ale także materiały z których są wykonane. Płyty laminowane mogą przypominać szlachetne gatunki drewna a plecionki maty naturalnej z bambusa lub wikliny przez co mogą dodać wnętrzu przytulności i naturalności. Dzięki nim szafa wnękowa może przybierać różne oblicza lub style – rustykalny, ekologiczny, orientalny czy kolonialny.

Używając szkła lub luster można pomieszczenie optycznie powiększyć i rozświetlić. Szyby pozwalają przenikać światłu, lustra odbijają fragmenty wnętrza, dzięki czemu zarówno jedne jak i drugie dają wrażenie przestronności, co jest szczególnie ważne w małych i ciasnych wnętrzach. Natomiast białe szkło stworzy nastrój minimalistyczny, skandynawski. Zaś szkło kolorowe nada wnętrzu awangardowy charakter.

Fronty meblowe pokryte fornirem są o wiele droższe od innych typów. Różnica w cenie wynika głównie z kosztownego i czasochłonnego procesu jego wytworzenia, oraz jego nanoszenia na front meblowy. Poza tym jest to materiał naturalny, co także znacznie podnosi jego wartość.

Choć inne materiały takie jak płyta laminowana lub mdf foliowany są tańsze i mogą imitować fornir, to nie będą się tak dobrze sprawdzać w kuchni jak fronty pokryte fornirem. Czynniki takiej jak temperatura, w przypadku płyty foliowanej oraz woda w przypadku płyty laminowanej, mocno przyczyniają się do zużycia tego rodzaju frontów.

Fornir może być wykonany z drewna miękkiego takiego jak brzoza czy olcha lub z drewna twardego takiego jak dąd, buk czy jesion. Fronty mebli kuchennych pokryte fornirem z miękkiego drewna po niedługim czasie mogą mieć widoczne zadrapania, zaś fornir z twardego drewna przez długie lata nie będzie ujawniał na swojej powierzchni żadnych ubytków.

Meble z fornirowanymi frontami są dużo droższe od tych wykonanych z płyty laminowanej ale są od nich dużo ładniejsze. Meble fornirowane są bardziej odporne na warunki panujące w kuchni, ale tylko wtedy kiedy fornir jest wykonany z drewna twardego.

Dobrze zaprojektowana i funkcjonalna szafa na wymiar to nie tylko atrakcyjny wygląd ale także jej wyposażenie, które jest bardzo istotną częścią całości. Wnętrze szafy powinno być zaprojektowane tak, by efektywnie wykorzystać dostępną, często nawet niewielką przestrzeń, która jest dostępna. Aby to uzyskać niezbędne są wszelkie akcesoria: półki, drążki, szuflady, kosze i wieszaki. Bardzo przydatne są wieszaki wysuwane, na których można umieszczać zwykłe wieszaki ubraniowe. Trudno się też obyć bez wieszaków zaprojektowanych specjalnie na spódnice i spodnie, dzięki którym powieszone ubrania nie będą się zgniatać i odkształcać.

Niezwykle praktyczne są pantografy – wytrzymałe wieszaki składające się z ruchomych ramion i rączki pozwalającej zsuwać ramiona do dołu, ułatwiające dostęp do ubrań umieszczonych w wyższych partiach szafy. W szafie przechowuje się nie tylko ubrania, ale także bieliznę pościelową, koce, ręczniki. Do tego celu najlepsze są druciane kosze.

W drzwiach szaf stosowana jest płyta laminowana o grubości 18 mm aby zapewnić odpowiednią sztywność konstrukcji. Jeśli w drzwiach jest stosowane szkło tj. lustro, lacobel, matelac czy grafika na szkle, wówczas płyta ma grubość ok. 4 mm. Natomiast wnętrze szafy wykonywane jest z płyty o grubości 18 mm, ponieważ półki muszą być przystosowane do różnego ciężaru, a wykonane z płyty o mniejszej grubości mogłyby ulegać wygięciu podczas eksploatacji. Na życzenie klienta, wewnętrzne półki mogą być również wykonane z płyty o grubości 28 mm.

Ciche oraz spowolnione w fazie końcowej domykanie drzwi, umożliwiają zamocowane we frontach szafy samodomykacze. Jest to element konstrukcyjny, który wyhamowuje i łagodnie domyka drzwi w skrajne położenie. Poprawia on również bezpieczeństwo użytkowania drzwi przesuwanych, ponieważ uniemożliwia przyciśnięcie dłoni. Domykacz zapobiega uszkodzeniu drzwi lub części zabudowy przy energicznym zamykaniu, spełnia rolę stopera przy pochyłej podłodze, a także poprawia komfort użytkowania drzwi, gdyż odpowiada za ciche i delikatne ich samodomykanie.

Do mocowania elementów wewnątrz szafy można stosować kątowniki lub rafix-y.

Kątownik jest to trójkątny, plastikowy wspornik pod półkę. Służy on do mocowania półek do ścianek bocznych oraz samych ścianek szafy np. do ściany pomieszczenia. Kątowniki występują w kilku kolorach, w zależności od koloru wnętrza szafy i często po jej otwarciu są elementami widocznymi.

Rafix to metalowy trzpień, którego przeznaczenie jest takie samo jak kątownika, z tym jednak, że element ten jest bardziej estetyczny, mniejszy a tym samym mniej widoczny przy otwartej zabudowie.

Maksymalna wysokość skrzydła drzwi szafy wypełnionych szybą mleczną lub lacobelem wynosi 250 cm zaś z elementami dzielącymi 274 cm. Lustra natomiast montowane są do wysokości 274 cm. Wysokości te wynikają z maksymalnych rozmiarów szkła.

Minimalna powierzchnia garderoby powinna wynosić ok. 4 m2. Optymalny kształt garderoby to taki, który umożliwia ustawienie szaf o głębokości 60-70 cm przy dwóch równoległych ścianach i zapewnienie odległości między nimi wynoszącej co najmniej 110 cm. Zalecenie dotyczące odległości odnosi się również do sytuacji, kiedy szafa znajduje się tylko po jednej stronie garderoby, po przeciwnej zaś jest ściana.

W założeniu garderoba jest bowiem miejscem, w którym powinniśmy mieć możliwość nie tylko wyboru, ale i przymierzenia ubrania lub przebrania się. Swobodę korzystania z garderoby zapewnia przestrzeń, w której w razie potrzeby mogą zmieścić się nawet dwie osoby; przyjmuje się, że minimalna wielkość powierzchni w centralnej części garderoby powinna wynosić 150 cm2.

Szafy montowane w garderobie powinny mieć wysokość zależną od rodzaju przechowywanej w nich odzieży, np. płaszcze lub długie sukienki będą wymagały szaf o wysokości 180 cm.

Szerokość wejścia do garderoby powinna wynosić 90 cm.

W każdej kuchni, niezależnie od układu zabudowy, warto trzymać się podstawowych zasad wynikających z ergonomii. Urządzanie kuchennego wnętrza podlega zasadom mówiącym o kolejności prac przy przygotowywaniu posiłków. Wyróżnia się pięć stref odpowiadających kolejnym czynnościom w kuchni. Są to:

  • - strefa gromadzenia i przechowywania zapasów o długim terminie przydatności (spiżarnia lub duża szafa cargo),
  • - strefa przechowywania produktów o krótkim terminie ważności (lodówka lub zamrażarka oraz mniejsze szafki) z blatem ok. 60-80 cm,
  • - strefa mycia i zmywania (zlewozmywak, zmywarka i suszarka) plus minimum 20 cm blatu,
  • - strefa przygotowywania posiłków (głównie blaty robocze) z blatem długości ok. 120-160 cm,
  • - strefa gotowania (płyta grzejna, piekarnik, mikrofalówka, parownik itp.) wzmocniona blatem długości 40-60 cm.
Planując wygodną kuchnię, warto, prócz ogólnie przyjętych zasad – m.in. zasady trójkąta, mówiącej o umieszczeniu w optymalnej odległości od siebie jego trzech wierzchołków czyli lodówki, zlewozmywaka i kuchenki – kierować się zdrowym rozsądkiem i wygodą.

Kuchenny blat roboczy musi być trwały i odporny na wodę, wysoką temperaturę, zarysowania, uderzenia i zabrudzenia. Wybierać możemy blaty z drewna, kamienia naturalnego, konglomeratów, kompozytów, ceramiki, szkła, stali lub laminatów. Bardzo ważnym elementem blatu jest jego krawędź. Warto też zwrócić uwagę na jego wykończenie – niezabezpieczony szybko się zużyje, w wyniku przenikania wilgoci. Strefy zmywania i gotowania w kuchni szczególnie narażone są na trudne warunki i dodatkowa ochrona blatu w tych miejscach jest koniecznym wymogiem.

Standardowo blaty montuje się na wysokości 91 cm. Najwygodniejsza szerokość blatu to ok. 80 cm, choć przyjmuje się, że w mniejszych kuchniach wystarczy już 60 cm. Wokół zlewozmywaka i kuchenki, warto po obu stronach zamontować wygodny blat o szerokości co najmniej 20 cm.

Z lodówki, mikrofalówki czy piekarnika będzie się nam korzystać wygodniej, jeśli zaplanujemy obok nich blat o długości minimum 30 cm..

Temperatura pokojowa, wilgoć i obecność żywności, to idealne środowisko do rozwoju niebezpiecznych dla zdrowia bakterii. Przestrzeganie higieny – czyszczenie blatu wodą z detergentem (konieczne, zwłaszcza gdy w domu są małe dzieci), zmniejsza liczbę drobnoustrojów, jednak nie rozwiązuje problemu.

Blaty UNICO jako jedyne na rynku pokryte są powierzchnią antybakteryjną DUROPAL MicroPLUS, która w ciągu 24 godzin redukuje liczbę bakterii o ponad 99%. Po 24 godzinach z 10 tysięcy bakterii na blacie pozostaje ich maksymalnie 10. W powierzchnię blatu wtopione są substancje czynne, które zakłócają funkcje życiowe bakterii, uniemożliwiają ich rozmnażanie.

Powłoka DUROPAL MicroPLUS jest nieszkodliwa dla ludzi i środowiska – stosuje się w niej takie same substancje, jak w szamponach, pastach do zębów czy innych kosmetykach. Nie istnieje ryzyko ich przeniknięcia do pokarmu i powietrza. Produkt posiada pozytywną opinię toksykologiczną oraz certyfikaty SGS Institut Fresenius GmbH i Isega – Forschungs - und Untersuchungsgesellschaft GmbH.

Bardzo ważne jest odpowiednie utrzymanie czystości frontów meblowych. Szczególnie jest to ważne w przypadku frontów lakierowanych. Ze względu na technologię wykonania takich frontów ich pielęgnację można rozpocząć dopiero 2 tygodnie po montażu mebli. Do czyszczenia frontów lakierowanych zaleca się stosować wyłącznie materiały bawełniane.

Zalecane jest wykonanie schodów z twardego drewna drzew liściastych: dębu, jesionu, buku; mniej zalecane są klon, brzoza lub wiśnia. Na rynku dużą popularnością cieszą się twarde gatunki drewna egzotycznego, takie jak mahoń, wenge, zebrano, jesion skandynawski, jatoba. Ich zaletą jest ciekawa kolorystyka i usłojenie, niestety mankamentem jest wysoka cena.

Przy adaptacji poddasza na cele mieszkalne rzadko udaje się zbudować wygodne, pełnowymiarowe schody. Takie schody powinny mieć nachylenie 30-35° i szerokość przynajmniej 80-90 cm. Zajmują wtedy w rzucie około 4 m2.

Można przyjąć, że w przeciętnych warunkach nachylenie biegu nie powinno być większe niż 45°, a jego szerokość nie powinna być mniejsza niż 60 cm zaś wysokość nie mniejsza niż 17 cm. Przyjmując, że różnica poziomów kondygnacji wynosi około 280 cm (wysokość niższej kondygnacji plus grubość stropu), schody o prostym biegu będą miały w rzucie poziomym około 3 m długości. Optycznie można je skrócić, jeśli wykonamy je jako zabiegowe - łamane pod kątem prostym. Bardzo zwarte, a więc niezajmujące dużo miejsca, są natomiast schody kręte montowane w świetle otworu stropowego. Są one jednak mniej wygodne niż schody proste lub zabiegowe ze względu na trójkątny kształt stopni oraz konieczność wchodzenia czy schodzenia tuż przy barierce zewnętrznej, gdzie stopnie są najszersze. Wygodniejsze, a również oszczędzające miejsce, mogą być schody kacze lub marynarskie, o prostym biegu i ergonomicznych, choć zachodzących na siebie stopniach.